Дӯстони азиз!

Ҳозирини гиромӣ!

Ба ҳамаи шумо маълум аст, ки Ҳукумати мамлакат ҳифзи амнияти озуқавории кишварро дар қатори ҳадафҳои афзалиятноку стратегии худ қарор дода, барои татбиқи самарабахши он мунтазам талош дорад ва ҳамаи захираву имкониятҳоро ба ин самт сафарбар намудааст.

Бо вуҷуди мушкилоти мавҷуда бо азму талоши мардуми кишвар, аз ҷумла заҳматкашони вилояти Хатлон дар давоми панҷ моҳи соли ҷорӣ рушди иқтисодиву иҷтимоии мамлакат ва афзоиши маҷмӯи маҳсулоти дохилӣ бомаром таъмин гардидааст.

Тавре ки ҳар яки шумо хуб медонед, солҳои охир дар натиҷаи тағйирёбии иқлими сайёра таҳдиду таъсири хушксолӣ ва дигар офатҳои  вобаста ба гармшавии иқлим  ба минтақаву кишварҳои мухталифи ҷаҳон  сол ба сол афзоиш ёфта истодааст.

Муҳтарам Александр Григорйевич,
Муҳтарам намояндагони воситаҳои ахбори омма,

Барои Тоҷикистон Беларус шарики муҳим дар низоми муносибатҳои байналмилалӣ буд ва хоҳад монд.

Қобили зикр аст, ки имрӯз муносибатҳои ду кишвар бар асоси принсипҳои баробарҳуқуқӣ, эҳтиром ва эътимоди мутақобила ва бо назардошти манфиатҳои тарафайн бо суръат рушд мекунанд.

Дар мулоқоти имрӯза мо бо Александр Григорйевич муколамаи мутақобилан судмандамонро вобаста ба беҳбуд бахшидани муносибатҳоямон дар тамоми маҷмӯи ҳамкории дуҷонибаи Тоҷикистону Беларус идома додем.

Дар ин замина, мо рушди муносиби устувори ҳамгироии кишварҳоямонро дар ченаки сиёсӣ таъкид карда, таҳкими минбаъдаи онро ҷонибдорӣ намудем.

Муҳимияти рушди робитаҳои байнипарлумонӣ таъкид шуд.