Аз рӯзи ба имзорасии Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон 21 сол сипарӣ шуд. Ин санаи таърихию муқаддас ва сарнавиштсоз рамзи воқеии баҳамоиву сарҷамъии миллат, иттиҳоду ягонагии мардум, пирӯзии ақлу заковати солим ва тантанаи сулҳу субот дар саросари кишвар гардида, миллати моро ба ҳам овард ва ба сӯйи нақшаҳои бузурги созандагиву бунёдкорӣ раҳнамун сохт.

Ҷашни Ваҳдати миллӣ, ки реша дар фарҳангу хиради воло ва азалии мардуми тоҷик дорад, имрӯз воқеан таҷассумгари иттиҳоду якпорчагии ҳамаи сокинони Тоҷикистон мебошад.

Таърих гувоҳ аст, ки тоҷикон тавассути фарҳанги таҳаммулгарову башардӯстонаи хеш борҳо давлату ҷомеаи шаҳрвандии худро аз гирдбоди ҳалокатбори ҷангу хунрезиҳо берун кашидаанд. Фарзандони фарзона ва фидоии он тавонистаанд, ки истиқлолияту озодӣ ва асолату ҳувияти миллиро бо ҷасорату матонат, зиракиву фаросат ва ҳусни тадбир ҳифз карда, ба онҳо ҷилову бақои тоза бахшанд.

Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон, ки ҳамасола онро бо шукуҳу шаҳомати хоса таҷлил менамоем, як воқеаи ибратбахшу сабақомӯз барои мо тоҷикон аст. Бо гузашти солҳову қарнҳо қиммати илмӣ, амалӣ, сиёсӣ, иҷтимоӣ, таърихӣ ва идеологии он боло рафта, барои дигар кишварҳо, ки айни замон фоҷеаи мудҳиш, ҷанги дохилиро аз сар мегузаронанд, метавонад намунаи ибрат гардад.

Воқеан таҳкими дастовардҳои истиқлолият, бунёди пояҳои давлатдории миллӣ, пуштибонии амнияту суботи сиёсӣ, татбиқи ҳадафҳои стратегӣ, тақвияти иқтидори иқтисодиву иҷтимоӣ, илмию фарҳангӣ ва рушди рӯзафзуни Ватани азизамон маҳз аз фазои сулҳу субот ва ваҳдати миллӣ вобастагӣ дорад.